Γλωσσάριο

Αντιδράσεις στερεού-αερίου

Οι αντιδράσεις στερεού-αερίου είναι ένας τύπος ετερογενούς αντίδρασης στερεάς κατάστασης που λαμβάνει χώρα όταν ένα αντιδραστικό στερεό εκτίθεται σε ρεύμα αντιδραστικού αερίου. Τυπικά παραδείγματα αντιδράσεων στερεού-αερίου είναιη απορρόφηση και η διάβρωση των μετάλλων.

Οι αντιδράσεις στερεού-αερίου μπορούν να διερευνηθούν με θερμοβαρυτομετρική ανάλυση (TGA), διαφορική θερμιδομετρία σάρωσης (DSC) και ανάλυση εξελιγμένων αερίων (EGA).

Στο παράδειγμα που ακολουθεί, το οξείδιο του ασβεστίου (CaO, καμένος ασβέστης) υποβλήθηκε σε επεξεργασία με PulseTA^® με καθορισμένες εγχύσεις_CO2 στους 43°C. Ο όγκος κάθε εγχυόμενου παλμού ανερχόταν σε 250 μl. Κάθε έγχυση αερίου προκαλεί αντίδραση του στερεού CaO με το αντιδραστικό αέριο_CO2, η οποία μπορεί να φανεί μέσω της σταδιακής αύξησης της μάζας του δείγματος. Με κάθε διαδοχική πρόσληψη αερίου, ωστόσο, το ύψος του νέου βήματος μειώνεται. Η αντίδραση αυτή μπορεί να συνεχιστεί έως ότου επιτευχθεί οροπέδιο στο σήμα TGA. Ταυτόχρονα, μπορεί να εκτιμηθεί η περιοχή κορυφής κάτω από το σήμα MS για m/z 44 (που αναφέρεται στο_CO2). Η περιοχή της κορυφής αυξάνεται καθώς μειώνεται η ποσότητα μετατροπής του CaO. Όσο υψηλότερο είναι το επίπεδο κορεσμού με_CO2, τόσο χαμηλότερη είναι η κατανάλωση του αερίου παλμού.