Τα καλά πράγματα έρχονται σε όσους περιμένουν ... Αυτό ήταν στο παρελθόν!

Ακόμη και πριν από την ανακάλυψη του φαινομένου της κατάλυσης από τον Berzelius το 1835, η ανθρωπότητα χρησιμοποιούσε ήδη την κατάλυση σε μεγάλο βαθμό εδώ και αιώνες. Σκεφτείτε μόνο τη ζύμωση κατά την παρασκευή μπύρας ή την παραγωγή ξυδιού με τον γνωστό σήμερα χημικό τύπο: αιθανόλη + οξυγόνο → οξικό οξύ + νερό. Ωστόσο, αυτός ο τύπος δεν ήταν γνωστός πριν, οπότε η μετατροπή ήταν τυχαία. Μπορεί να χρειάζονταν περισσότεροι από έξι μήνες για να ζυμώσουν τα βακτήρια το αλκοολούχο υγρό. Επιπλέον, δεν ήταν επιτυχής κάθε προσπάθεια μετατροπής (δυστυχώς, ο αέρας περιέχει περισσότερα από τα βακτήρια του ξυδιού). Τον ^16ο και ^17ο αιώνα, οι καταλυτικές αντιδράσεις περιλάμβαναν επίσης, για παράδειγμα, σαπούνια με υδρόλυση λίπους και διαιθυλαιθέρα με αφυδάτωση αιθανόλης. Το 1895, ο Ostwald περιέγραψε την κατάλυση ως επιτάχυνση των χημικών αντιδράσεων μέσω της παρουσίας ξένων ουσιών που δεν καταναλώνονται- είπε ότι "καταλύτης είναι μια ουσία που αλλάζει τον ρυθμό αλλά όχι τη θερμοδυναμική μιας χημικής αντίδρασης" . Το 1909 του απονεμήθηκε το βραβείο Νόμπελ. Ενδεικτικά, ο καταλύτης μπορεί να συγκριθεί με έναν "φύλακα πύλης". Ο καταλύτης ανοίγει μια πύλη ή ένα φράγμα. Αυτό επιτρέπει μια συντομότερη και ταχύτερη διαδρομή που δεν οδηγεί πάνω από την κορυφή ή την κορυφή και συνεπώς απαιτεί λιγότερη ενέργεια. Δεδομένου ότι ο καταλύτης είναι μόνο ένας "φύλακας πύλης", δεν του συμβαίνει τίποτα.

Υπάρχουν δύο τύποι καταλυτών, οι ομογενείς και οι ετερογενείς. Ένας ομογενής καταλύτης είναι ένας καταλύτης που βρίσκεται στην ίδια φάση με τα αντιδρώντα, ενώ ένας ετερογενής καταλύτης βρίσκεται σε διαφορετική φάση από τα αντιδρώντα. Σήμερα, οι περισσότερες βιομηχανικές χημικές διεργασίες βασίζονται στην κατάλυση, πράγμα που σημαίνει ότι η οικονομική της σημασία είναι τεράστια. Περισσότερο από το 80% των βιομηχανικών διεργασιών που έχουν καθιερωθεί εδώ και 40 χρόνια στις χημικές, πετροχημικές και βιοχημικές βιομηχανίες, καθώς και στην παραγωγή πολυμερών και στην προστασία του περιβάλλοντος χρησιμοποιούν καταλύτες. Η κατάλυση επιτρέπει διεργασίες με χαμηλότερη ενέργεια, λιγότερα απόβλητα και ρύπανση και βελτιωμένη selectδραστικότητα στην παραγωγή προϊόντων με προστιθέμενη αξία για όλους τους τομείς. Οι ετερογενείς καταλύτες αποτελούν ήδη βασικό συστατικό αυτού του τομέα, π.χ. στις πετροχημικές μετατροπές, και προσφέρουν σημαντικά οφέλη, όπως η επαναχρησιμοποίηση και η ανακυκλωσιμότητα. Καθώς ο κόσμος κινείται προς πιο βιώσιμες τεχνολογίες και πρώτες ύλες για την εξασφάλιση ενός καθαρότερου μέλλοντος, οι ετερογενείς καταλύτες θα διαδραματίσουν ακόμη μεγαλύτερο ρόλο.

Εργαστήριο χαρακτηρισμού για ετερογενείς καταλύτες

NETZSCH, η Micromeritics και η Malvern Panalytical διοργανώνουν από κοινού ένα εργαστήριο δυόμισι ημερών για αναλυτικές τεχνικές και μεθόδους για τον χαρακτηρισμό και τη βελτιστοποίηση ετερογενών καταλυτών στις εγκαταστάσεις της Micromeritics στο Unterschleissheim κοντά στο Μόναχο μεταξύ March 16 και 18, 2020. Το εργαστήριο (στην αγγλική γλώσσα) απευθύνεται σε όλους τους ανθρώπους που εργάζονται στον τομέα των ετερογενών καταλυτών, συμπεριλαμβανομένων των θεμελιωδών research, της παραγωγής και των εφαρμογών τελικής χρήσης, και θα καλύψει τα ακόλουθα θέματα:

• Φυσικοαπορρόφηση / Χημειοαπορρόφηση
• Θερμική ανάλυση
• Χαρακτηρισμός σωματιδίων
• Δομική και στοιχειακή ανάλυση

Το εργαστήριο θα περιλαμβάνει επίσης πρακτικές συνεδρίες όπου οι σύνεδροι θα δουν τις διάφορες τεχνικές να επιδεικνύονται από μια ομάδα ειδικών σε θέματα εφαρμογών. Ενδιαφέρεστε;

Κάντε κλικ εδώ για να δείτε το πλήρες πρόγραμμα και να εγγραφείτε στο εργαστήριο!