Słownik
Krystaliczność (stopień krystaliczności)
Krystaliczność odnosi się do stopnia uporządkowania strukturalnego ciała stałego. W krysztale układ atomów lub cząsteczek jest spójny i powtarzalny. Wiele materiałów, takich jak ceramika, niektóre polimery, można przygotować w taki sposób, aby wytworzyć w ich strukturze mieszaninę obszarów krystalicznych i amorficznych (bez uporządkowania dalekiego zasięgu).
Jednak nawet w przypadku materiałów całkowicie krystalicznych stopień uporządkowania struktury może być różny.
Na przykład większość stopów metali jest krystalicznych, ale zwykle zawiera wiele niezależnych, wyróżnionych obszarów krystalicznych (ziaren lub krystalitów).
W różnych obszarach oddzielonych granicami ziaren zawierają również defekty krystalograficzne, takie jak dyslokacje. Zmniejsza to ogólny stopień doskonałości strukturalnej.
Najbardziej idealnymi kryształami są sferyczne struktury krzemu produkowane dla potrzeb elektroniki półprzewodnikowej, które są dużymi monokryształami (nie mają granic ziaren); są one prawie wolne od dyslokacji i mają precyzyjnie kontrolowane liczby „wadliwie” ułożonych atomów.
W niektórych tworzywach termoplastycznych można również zaobserwować zjawisko krystalizacji. Gdy polimer po stopieniu zestala się (zastyga), następuje częściowe wyrównanie/uporządkowanie ustawienia łańcuchów w jego strukturze molekularnej. Bazując na zarodkach krystalizacji, łańcuchy molekularne układają się wzajemnie tworząc uporządkowane obszary zwane lamelami.
Masz pytania?
Odpowiednie produkty dla Twojego pomiaru
Stopień krystaliczności
Na właściwości tworzyw sztucznych istotny wpływ ma stopień ich krystalizacji. Im wyższy stopień krystalizacji, tym sztywniejszy i mocniejszy, ale też bardziej kruchy może być element wykonany z danego polimeru.
W celu określenia stopnia krystaliczności K, zmierzoną entalpię topnienia ∆Hpom. porównuje się z jej wartością literaturową ∆Hlit., odczytaną dla takiego samego polimeru lecz całkowicie krystalicznego.
Historia termiczna: Historia termiczna lub mechaniczna ujawnia się na krzywej DSC w czasie pomiaru pierwszego grzania próbki. Analiza krzywej drugiego grzania służy do określenia natywnych właściwości materiału (polimeru) w danych warunkach dynamicznych.
