Która metoda jest najlepsza dla mojej próbki?
Przedstawione metody przewodności cieplnej i dyfuzyjności cieplnej różnią się od siebie przede wszystkim zalecaną geometrią próbki oraz możliwymi do osiągnięcia zakresami dyfuzyjności cieplnej i przewodności cieplnej.
Przegląd odpowiednich wielkości prób przedstawiono w tabeli 1.
| LFA | GHP | hFM* | ||
|---|---|---|---|---|
| Kształt próbki | Okrągły lub prostokątny | Kwadrat | Okrągły lub prostokątny | |
| Liczba sztuk na próbkę | 1 | 2 | 1 | |
| Średnica i/lub długość krawędzi | 6 mm do 25,4 mm | 300 mm x 300 mm | 150 mm x 150 mm do 300 mm x 300 mm (lub 305 mm x 305 mm do 610 mm x 610 mm) | |
| Maks. grubość | 6 mm | 100 mm | 100 mm (lub. 200 mm) | |
| Min. grubość | 0.01 mm, w zależności od właściwości próbki | Ok. 1 mm, w zależności od próbki | Około 5 mm |
* Dostępne są trzy modele HFM dla różnych rozmiarów próbek
Tabela:1 Ustalone geometrie próbek
Ze względu na ich stosunkowo large pojemność próbki, HFM (Heat Flow Meters) i GHP (Guarded Hot Plates) - metody bezpośredniego określania przewodności cieplnej - są stosowane głównie do niejednorodnych materiałów próbek (materiały izolacyjne).
Aparaty laserowe lub Light Flash Apparatuses (LFA) są skonfigurowane do obsługi tylko znacznie smallwiększych rozmiarów próbek. Standardowe próbki mają rozmiar 12,7 mm i grubość od 2 do 3 mm.
Przegląd różnych przewodności cieplnych w zależności od zastosowanej metody można zobaczyć na rysunku 1, a dla zakresów temperatur na rysunku 2.
