Materiał jest stabilny termicznie, o ile jego struktura i właściwości nie ulegają zmianie pod wpływem wyższych temperatur. Norma ASTM E2550-17 opisuje stabilność termiczną substancji jako "temperaturę, w której [zaczyna ona] rozkładać się lub reagować" [1] podczas pomiaru termograwimetrycznego. W tej technice określa się wpływ temperatury na zachowanie próbki. W tym celu "masa substancji jest mierzona jako funkcja temperatury lub czasu, podczas gdy substancja jest poddawana programowi kontrolowanej temperatury w określonej atmosferze" [2] [Rysunek 1 przedstawia pomiar TGA diklofenaku sodowego podczas ogrzewania z prędkością 10 K/min w atmosferze azotu. Etap utraty masy na krzywej może być scharakteryzowany przez ekstrapolowaną temperaturę początku przy 281°C, jak opisano w normie ISO 11358-1 [3]. W normie ASTM E2550-17 początek etapu jest określany przez "punkt na krzywej TG, w którym po raz pierwszy zaobserwowano odchylenie od ustalonej linii bazowej przed zdarzeniem termicznym" [1] [1] W podanym przykładzie znajduje się on w temperaturze 230°C (niebieskie oznaczenie w powiększonym obszarze). Utrata masy występująca w temperaturze 281°C (ekstrapolowana temperatura początku, ISO 11358-1) i 230°C (temperatura początku, ASTM E2550-17) jest związana z rozkładem termicznym próbki.

Więcej informacji na temat pomiarów stabilności termicznej można znaleźć tutaj.