Biomass
Słoma — Analiza wydzielanych gazów (STA-FT-IR)
Słoma to ogólne określenie dla różnego typu odpadów, łodyg kukurydzy czy suszonych liści roślin, zwykle wykorzystywanych do produkcji olejów i włókien.
Oprócz wykorzystania w rolnictwie, słoma może również stać się potencjalnie ważnym źródłem energii w przyszłości. W celu scharakteryzowania jej własności termicznych, wykonano pomiar na próbce rozdrobnionej słomy o masie 28,6 mg w atmosferze azotu z szybkością grzania 20 K/min.
Krzywa TGA przedstawia trzy wyraźne etapy dekompozycji w temperaturach 110°C, 298°C, 356°C (z każdym z nich związane jest maksimum na krzywej DTG) oraz rozciągnięta w temperaturze zmiana masy próbki powyżej 400°C. Wartości ubytków masy są następujące: 5% w pierwszym etapie, 33,4% i 25,3% w dwóch kolejnych etapach oraz 10,7% dla ostatniego efektu. W temperaturze ok. 740°C pozostałość po próbce słomy pozostaje na poziomie 25,6%.
Wykorzystanie bibliotek widm IR pozwala na identyfikację wydzielanych gazów z badanej próbki: pierwszy etap dekompozycji TGA (110°C) spowodowany jest przez dehydratację, natomiast kolejne etapy utraty masy w temperaturach 298°C i 356°C mają związek z wydzielaniem się wody, CO, CO2, kwasu mrówkowego, kwasu octowego i etanu. Ponadto wydzielanie metanu zostało zarejestrowane w temp. ok. 534°C. Przebiegi temperaturowe intensywności widm wody, tlenku węgla i metanu są pokazane wraz z krzywymi TGA i DTG. (pomiar z PERSEUS®® STA 449 F1 /F3 )
