İlaçların Termal Stabilitesi

Bir malzeme, daha yüksek sıcaklıklara maruz kaldığında yapısında ve özelliklerinde herhangi bir değişiklik meydana gelmediği sürece termal olarak kararlıdır. ASTM E2550-17 standardı bir maddenin termal kararlılığınıtermogravimetrik ölçüm sırasında "ayrışmaya veya reaksiyona girmeye [başladığı] sıcaklık" [1] olarak tanımlar. Bu teknikte, sıcaklığın bir numunenin davranışı üzerindeki etkisi belirlenir. Bunun için, "bir maddenin kütlesi, madde belirli bir atmosferde kontrollü bir sıcaklık programına tabi tutulurken sıcaklığın veya zamanın bir fonksiyonu olarak ölçülür." [2] Şekil 1, diklofenak sodyumun azot atmosferinde 10 K/dak hızla ısıtılması sırasında yapılan TGA ölçümünü göstermektedir. Eğrinin kütle kaybı adımı, ISO 11358-1'de açıklandığı gibi 281°C'deki ekstrapole edilmiş başlangıç sıcaklığı ile karakterize edilebilir [3]. ASTM E2550-17'de basamağın başlangıcı "TG eğrisinde termal olaydan önce belirlenen taban çizgisinden ilk sapmanın gözlemlendiği nokta" ile belirlenir [1] Verilen örnekte bu nokta 230°C'de yer almaktadır (yakınlaştırılmış alanda mavi gösterge). 281°C (ekstrapole edilmiş başlangıç sıcaklığı, ISO 11358-1) ve 230°C'de (başlangıç sıcaklığı, ASTM E2550-17) meydana gelen kütle kaybı, numunenin termal ayrışması ile ilgilidir.

Termal kararlılık ölçümleri hakkında daha fazla bilgiyi burada bulabilirsiniz.